“C’mon C’mon ลุงครับ ‘รัก’ คืออะไร?” ภาพยนตร์เรื่องยาวลำดับที่ 3 ของ “ไมก์ มิลล์ส” ผู้กำกับ “Beginners” (2010) และ “20th Century Women” (2016) ที่ทั้งคู่เล่าเรื่องที่ได้แรงบันดาลใจมาจากพ่อและแม่ของเขา ส่วนเรื่อง “C’mon C’mon” (คัมมอน คัมมอน) นี้มาจากการที่เขาได้กลายเป็นพ่อคน

 

“C’mon C’mon” ถ่ายทอดเรื่องราวของ “จอห์นนี” (วาคีน ฟีนิกซ์) นักข่าววิทยุบ้างานที่กำลังทำโปรเจกต์ออกเดินทางสัมภาษณ์คนหนุ่มสาวไปทั่วประเทศเกี่ยวกับ “ความหวัง” และ “วันพรุ่งนี้” อยู่ เขาได้รับการติดต่อจาก “วิฟ” (แกบี ฮอฟฟ์แมนน์) น้องสาวผู้ไม่ได้ติดต่อกันมานานหลายปี เธอต้องการให้เขาดูแล “เจสซี” (วูดดี นอร์แมน) หลานชายวัย 8 ขวบ จอห์นนีจึงพาเจสซีร่วมออกเดินทางไปทั่วประเทศกับเขา การค้นหาความหมายของคำว่า “รัก” บนโลกเหงาๆ ใบนี้ระหว่างคู่หูต่างวัยจึงเริ่มต้นขึ้น

 

 

มีช่วงหนึ่งที่ “ไมก์ มิลล์ส” เขียนบทไม่ออก ลูกชายวัย 7 ขวบของเขาก็บอกว่า “ตลกเข้าไว้ ถ้าทำได้” ประโยคนี้ได้มาอยู่ในหนัง “C’mon C’mon” และทำให้เขาเขียนบทหนังจนเสร็จ

 

ไมก์ถ่าย “C’mon C’mon” แบบเรียงลำดับตามบท และเปิดรับความเปลี่ยนแปลงในทุกวันที่ถ่ายโดยไม่อิงตามบทนัก เขาได้วิธีการทำงานแบบนี้มาจากนักแสดงตลกในยุคหนังเงียบ “บัสเตอร์ คีตัน” (4 ต.ค. 1895 – 1 ก.พ. 1966) ซึ่งมักไม่คิดบทล่วงหน้า แต่จะคิดแบบวันต่อวันโดยคิดเรื่องต่อจากฉากที่ถ่ายไปเมื่อวาน

 

“วูดดี นอร์แมน” นักแสดงเด็กที่มารับบท “เจสซี” เป็นคนอังกฤษ ฉะนั้นตลอดทั้งเรื่องเขาต้องดัดสำเนียงพูดเป็นอเมริกัน ซึ่งสร้างความตกตะลึงให้ทีมงานทุกคนเมื่อเขาเข้าฉาก

 

ไมก์เล่าว่าวูดดีเป็นเด็กที่มีวุฒิภาวะเกินวัยมาก แถมยังเป็นเด็กที่ฉลาด รอบรู้ เข้าอกเข้าใจอะไรง่าย ซึ่งนับว่าเขาโชคดีมากที่ได้เด็กคนนี้มารับบทนำ

 

ทั้งวาคีนและแกบี (ผู้รับบทแม่) เคยเป็นนักแสดงเด็กมาก่อน วาคีนเล่นหนังมาตั้งแต่อายุ 8 ขวบ (สมัยยังใช้ชื่อว่า “ลีฟ ฟีนิกซ์”) ส่วนแกบีเป็นนักแสดงเด็กที่หลายคนจดจำใน “Uncle Buck” (1989) และ “Sleepless in Seattle” (1993) เพราะฉะนั้นทั้งคู่จึงรู้ดีว่าควรรับมือกับนักแสดงเด็กอย่างไรให้งานราบรื่น

 

“C’mon C’mon ลุงครับ ‘รัก’ คืออะไร?” 10 มีนาคมนี้ ในโรงภาพยนตร์

 

ตัวอย่างซับไทย: https://youtu.be/7OTlX4tyGXA