ปี 1979 เป็นปีสุดท้ายที่ “จิมมี คาร์เตอร์” ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี
ปีที่เกิดการปฏิวัติใน “อิหร่าน”
ปีที่ “เบรนดา สเปนเซอร์” เด็กสาววัย 16 ถือปืนเข้าไปยิงกราดในโรงเรียน ด้วยเหตุผลที่ว่า “หนูไม่ชอบวันจันทร์“
ปีที่ “โรงงานนิวเคลียร์ในสหรัฐฯ” เกิดรั่วไหลครั้งแรก
ปีที่มีการวางจำหน่าย “เครื่องตรวจการตั้งครรภ์ด้วยตนเอง”
ปีที่ “แอปเปิล” คอมพิวเตอร์ ออกสู่สายตาสาธารณชน
ปีที่ “ศตวรรษเก่า” กำลังวิ่งเข้าสู่ “ศตวรรษใหม่” ด้วยความเร็วสูง
ปี 1979 คือฉากหลังของ “20th Century Women” เป็นปีที่ผู้กำกับ “ไมค์ มิลส์” บอกว่ามันเป็นจุดเริ่มต้นของ “ความเป็นปัจจุบัน”
“เจมี” (ลูคัส เจด ซูมันน์) อายุครบ 15 ปีในปี 1979 พ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่เขายังจำความไม่ได้ และนับแต่นั้นมาชีวิตของเจมีก็มีแต่แม่มาโดยตลอด แม่ของเขาชื่อ “โดโรเธีย” (แอนเนตต์ เบนิง) เป็นแม่ที่ไม่เหมือนแม่คนไหนๆ แม่ตั้งท้องเขาตอนที่แม่อายุ 40 แล้ว เขาและแม่มีช่วงอายุที่ห่างกันมากเหลือเกิน จนแม่เกิดวิตกจริตว่า ช่องว่างนี้จะทำให้แม่เลี้ยงเขาออกมาได้ไม่ดีเท่าที่ควรจะเป็น
โดโรเธียจึงเลี้ยงดูเจมีอย่างให้อิสระ เธอยังมีอะไรคร่ำครึตามประสาคนที่ผ่านช่วงสงครามโลกมา และในขณะเดียวกันก็พยายามปรับตัวให้ทันกับโลกที่หมุนไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วจนไร้แกนยึดเหนี่ยวในยุค 70
เมื่อเจมีเริ่มโตเป็นหนุ่ม โดโรเธียจึงเริ่มกังวลอีกรอบว่า ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนจะออกนอกลู่นอกทาง เธอจึงไหว้วานให้ผู้หญิงอีกสองคนมาช่วยดูแลเจมีอีกแรง คนแรกคือ “แอ็บบี” (เกรตา เกอร์วิก) ศิลปินสาวฮิปสเตอร์ที่กำลังเผชิญหน้ากับโรคมะเร็งรังไข่ และคนที่สองคือเด็กสาววัย 17 ผู้เป็นโรคซึมเศร้าชื่อ “จูลี” (แอล แฟนนิง) เธอเป็นเด็กสาวข้างบ้านที่เจมีตกหลุมรัก
ไม่มีอะไรที่ดำเนินไปข้างหน้าอย่างมั่นคงเท่ากับ “เวลา” เจมีจะต้องเติบโตขึ้นในสักวันหนึ่ง และช่วงเวลาที่จะชวนให้ระลึกถึงและจดจำ คือช่วงเวลาที่เขาได้ใช้ร่วมกับ “ผู้หญิงแปลกๆ ทั้งสามคนนี้”
“20th Century Women” เป็นผลงานน่ารัก อบอุ่น รื่นรมย์ เปี่ยมไปด้วยสไตล์และชีวิตชีวาของผู้กำกับ “ไมค์ มิลส์” หนังได้รับคำชมอย่างล้นหลามจากนักวิจารณ์ทั่วโลก ถูกยกให้เป็นหนึ่งในหนังว่าด้วยการบันทึกช่วงเวลาที่งดงามเรื่องหนึ่งในรอบปี ส่งให้ “แอนเนตต์ เบนิง” เข้าชิงลูกโลกทองคำเมื่อต้นปี และหนังยังเข้าชิงออสการ์สาขา “บทภาพยนตร์ดั้งเดิมยอดเยี่ยม”
“โรงภาพยนตร์เฮาส์ อาร์ซีเอ” และ “โซนี่ พิคเจอร์ส เอ็นเตอร์เทนเมนต์” ขอทุกท่านร่วมสัมผัสโมงยามแห่งงดงามบนจอภาพยนตร์ด้วยกัน เริ่ม 29 มิถุนายนนี้เป็นต้นไป
เกร็ดภาพยนตร์
- ในปี 2010 “ไมค์ มิลส์” เคยเอาชีวิตจริงของตนเองและพ่อที่เป็นเกย์มาสร้างเป็นหนังเรื่อง “Beginners” และสำหรับปีนี้ มิลส์ก็นำเอาชีวิตส่วนตัวของเขาและแม่ (พร้อมทั้งผู้หญิงคนอื่นๆ ที่มีอิทธิพลต่อวัยเยาว์ของเขา) มาทำเป็นหนังเรื่อง “20th Century Women”
- “20th Century Women” เล่าเรื่องของเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่โตมากับแม่สุดฮิปในบ้านหลังโตที่แม่ปล่อยห้องให้บรรดา “คนแปลกๆ” มาเช่าอยู่ และบ้านหลังนั้นคือ “โรงเรียนชีวิต” สำหรับเขา
- “พ่อมักจะมาๆ หายๆ ตอนที่ผมยังเด็ก“ ไมค์ มิลส์เล่า “ผมจึงโตมากับแม่ และพี่สาวอีกสองคน แม่เป็นผู้หญิงที่แกร่งสุดๆ ผมเรียนรู้ชีวิตทั้งหมดผ่านผู้หญิงสามคนนี้”
- แม่ในชีวิตจริงของมิลส์นั้น เกิดในยุค 20 ฝันอยากเป็นนักบิน (ฮิปมากๆ ในยุคสมัยนั้น), ทำงานในบริษัทที่มีผู้ชายล้วน, มีลูกตอนอายุ 40 และเลี้ยงลูกแบบชิลๆ แบบที่ไม่มีแม่คนไหนในอเมริกาจะเลี้ยงแบบนี้
- “แอนเนตต์ เบนิง” (เคยชิงออสการ์มาแล้ว 4 ครั้ง) ทั้งกดดันมากที่ต้องมาเล่นเป็นบทแม่ของมิลส์ เบนิงเตรียมตัวมาเล่นหนังเรื่องนี้ ด้วยการพยายามฟังเพลงและดูหนังคลาสสิคแบบที่แม่ตัวจริงของมิลส์ชอบดู
- ก่อนจะกลายมาเป็นคนทำหนังเต็มตัว “ไมค์ มิลส์” ทำงานมาหลากหลาย เป็นทั้งอาร์ทิสต์ชื่อดัง, กราฟิกดีไซเนอร์สุดฮอต (ออกแบบปกอัลบั้มให้ทั้ง The Beastie Boys และ Sonic Youth), เคยกำกับมิวสิควิดีโอให้กับวง Air, Pulp และโยโกะ โอโนะ ปัจจุบันเขาแต่งงานอยู่กินกับ “มิแรนด้า จูลาย” ศิลปิน, นักเขียน และผู้กำกับหญิงชื่อดัง
- “แจเนต โดวด์” แม่ตัวจริงของไมค์ มิลส์ เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง ตั้งแต่ปี 1999
“20th Century Women” ชิงบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยมรางวัลออสการ์ปีล่าสุด
ประเภท: ตลก-ดราม่า
ประเทศ: อเมริกา
กำกับ-เขียนบท: ไมค์ มิลส์
ทีมนักแสดง: แอนเนตต์ เบนิง, เกรตา เกอร์วิก, แอล แฟนนิง, บิลลี ครูดัป และ ลูคัส เจด ซูมันน์
ความยาว: 118 นาที
วันนี้ เฉพาะโรงภาพยนตร์ “เฮาส์ อาร์ซีเอ” ที่เดียว
