บทสัมภาษณ์ผู้กำกับ “จิน อ่อง“

 

อะไรทำให้คุณตัดสินใจมาเป็นผู้กำกับหนัง ทั้งที่คุณอยู่ในวงการมานานมาก

ผมอยู่ในวงการเพลงมาโดยตลอด ผมทำงานโปรโมตให้กับโซนีมิวสิก เป็นครีเอทีฟคลื่นวิทยุ และผมก็เปิดบริษัทของตัวเองด้วย (More Entertainment) บริษัทผมเริ่มทำหนัง และผมก็มาทดลองเป็นโปรดิวเซอร์ ผมโปรดิวซ์หนังไป 2 เรื่อง จนพอมาช่วงโควิด ทำให้ผมคิดว่าผมอยากลองกำกับหนังดูเองบ้าง

 

แล้วคุณก็เลือกทำหนังดราม่า

ผมสนใจประเด็นทางสังคมมาตลอด แม้ว่าผมจะอยู่ในวงการบันเทิง ผมอยากเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นในสังคม ผมคิดว่าหนังควรเล่าสิ่งที่อยู่ในชีวิตประจำวันของเรา แต่เราไม่เคยหันไปมองมันอย่างจริงๆ จังๆ หนัง 2 เรื่องก่อนที่ผมโปรดิวซ์คือ “Shuttle Life” (2017) เล่าถึงปัญหาความยากจนในมาเลเซีย และ “Miss Andy” (2020) พูดถึงกลุ่มคนข้ามเพศ

 

ทำไมคุณถึงเขียนเรื่อง “Abang Adik”

เดิมทีผมต้องการพูดเรื่องคนไร้สัญชาติและสิ่งที่รัฐทำกับคนเหล่านี้ ผมเขียนให้ตัว “อาดิก” เป็นตัวหลักของเรื่อง และทีแรก “อาบัง” ไม่ได้หูหนวกเป็นใบ้นะ ผมมาเปลี่ยนบทในร่างต่อๆ มา คำว่า “Abang” ภาษามาเลย์แปลว่า “พี่ชาย” ส่วน “Adik” แปลว่า “น้องชาย” เมื่อเอาสองคำนี้มารวมกันจะแปลว่า “พี่น้อง”

 

 

หนังมีกลิ่นของ LGBTQ อยู่พอสมควร คุณต้องระวังเรื่องเซ็นเซอร์มากแค่ไหน

ระวังมาก ผมตัดหลายฉากออกไปด้วย เพราะไม่อยากให้มันดูคลุมเครือเกินไป ฉากที่พี่น้องนอนกอดกัน ผมก็ตัดออก เพราะมันอาจสื่อถึงเรื่องเพศได้ ทั้งๆ ที่ตามเนื้อเรื่องแล้วพวกเขาโตมาด้วยกัน นอนกอดกันมาตั้งแต่เด็ก เซ็นเซอร์ที่มาเลเซียค่อนข้างเข้มงวด ฉากที่เห็นตำรวจติดสินบนก็ต้องโดนตัดออก ผมต้องต่อรองกับเซ็นเซอร์จนเหนื่อย

 

คุณมองนักแสดงไว้ตั้งแต่เขียนบทเลยหรือเปล่า

ใช่แล้ว ผมเห็นภาพ “แจ็ค ตัน” (เฉินเสอเย่า) มาเล่นเป็น “อาดิก” แต่บท “อาบัง” ผมยังไม่ได้มองใครทั้งนั้น ตอนผมเอาบทไปคุยกับผู้ร่วมทุน มีบางคนเสนอว่าให้ลองทาบทาม “อู๋คังเหริน” มาเล่น เพราะเขาเป็นคนที่เล่นดราม่าได้ดี พอผมมารู้ตัวอีกที พวกเขาก็ติดต่ออู๋คังเหรินไปแล้ว และอู๋คังเหรินได้อ่านบทแล้วก็อยากเล่นด้วย

 

การกำกับหนังครั้งแรกยากแค่ไหน

ตอนออกกองถ่ายช่วงแรกๆ ผมลืมสั่งคัตทุกที ผู้ช่วยผู้กำกับต้องเตือนว่าคุณต้องสั่งคัตด้วยสิ

 

ฉากเอาไข่ต้มเคาะหัวคุณไปเอามาจากไหน

มาจากประสบการณ์ตรงสมัยเรียนชั้นประถม ผมก็ทำแบบนั้นกับเพื่อนๆ บ่อยๆ

 

 

 

บทสัมภาษณ์แจ็ค ตัน (เฉินเสอเย่า)

 

คุณอยู่ในวงการมานานมากแล้ว นี่เป็นบทที่ท้าทายที่สุดของคุณเลยหรือเปล่า

ผมอยู่ในวงการมา 14 ปี ทั้งผมและ “พี่คังเหริน” เราเข้าวงการมาไล่เลี่ยกันนะ ผมทุ่มเทกับทุกเรื่องที่เล่น แต่เรื่องนี้เรียกร้องความทุ่มเทสูงมาก ผมรู้ว่าในมาเลเซียมีคนไร้สัญชาติอยู่มากมาย ที่นี่เป็นบ้านเกิดของผม ผมเห็นพวกเขาจนชินตา แต่น่าเศร้าที่ผมไม่เคยรับรู้เรื่องราวในชีวิตของพวกเขาเลย

 

คุณเคยไปเป็นนักแสดงที่ไต้หวันมาก่อน

ช่วงเข้าวงการใหม่ๆ เป็นช่วงที่ผมเกือบถอดใจหลายรอบมาก วงการนี้ทุกคนเป็นมืออาชีพ ตอนผมไปเล่นหนังที่ไต้หวัน ผมโดนผู้กำกับด่าเพียงเพราะว่าสำเนียงของผมดูไม่เหมือนคนไต้หวัน ผมต้องปรับสำเนียงอยู่นานมาก และเครียดมากด้วยกว่าจะได้อย่างที่เขาต้องการ มันไม่ใช่งานง่ายเลย

 

 

คุณเตรียมตัวกับบท “อาดิก” ใน “Abang Adik” อย่างไรบ้าง

ผมรู้ว่า “จินอ่อง” อยากให้ผมมาเล่น ผมจึงต้องพยายามทำให้ดีที่สุด และผมโชคดีมากๆ ที่ได้มาเจอกับ “พี่คังเหริน” เพราะเขาเป็นคนที่ทุ่มเทให้กับการแสดงมากที่สุดคนหนึ่งเลย เขาบินมาอยู่มาเลเซียก่อนเปิดกล้องถึง 3 เดือน และผมกับเขาก็ต้องอยู่ด้วยกันเพื่อทำความคุ้นเคยกัน เราต้องไปเดินตลาดสดด้วยกันเกือบทุกวันเลยนะ ไปพูดคุยกับพ่อค้าแม่ค้า คุยกับคนไร้สัญชาติ มันทำให้ผมเห็นมุมมองใหม่ๆ เห็นอุปสรรคในชีวิตของพวกเขา และผมตั้งใจว่าจะช่วยเหลือพวกเขาเท่าที่ตัวผมจะทำได้

 

คุณต้องเรียนภาษามือด้วยใช่ไหม

ใช่ ผมน่าจะเรียนจนใช้คล่องแล้วละ จำได้ว่ามีฉากท้ายๆ ที่ตามบทแล้วผมต้องพูดกับอาบังยาวมากๆ แต่จู่ๆ ผมก็เลือกที่จะใช้ภาษามือแทน ผู้กำกับไม่สั่งคัต ทุกคนปล่อยให้ผมเล่นไปเลย และมันก็ออกมาน่าพอใจมากๆ

 

ด้วยความที่เป็นหนังดราม่าหนักๆ คุณกับ “อู๋คังเหริน” นัดแนะกันอย่างไรบ้างให้เล่นได้เข้าขากัน

โชคดีที่เราสนิทกันไวมาก ส่วนคำแนะนำที่เขาบอกผมก็คือนายอย่าเล่นเยอะจนเกินไปนะ เพราะถ้าผู้กำกับสั่งให้เราเล่นหลายเทก จะหมดแรงไปเสียก่อน (หัวเราะ)

 

“Abang Adik ล่าฝันเมืองเดือด” วันนี้ ที่โรงภาพยนตร์ “House Samyan”