เรื่องย่อ

“Funiculi Funicula Cafe” ร้านกาแฟเล็กๆ ในเมืองที่ “โทคิตะ คาสึ” (อาริมุระ คาสึมิ) กับลูกพี่ลูกน้อง “นางาเระ โทคิตะ” (ฟุคามิ โมโตกิ) บริหารร่วมกัน ที่แห่งนี้มีเรื่องราวประหลาดว่ากันว่าจะมี “เก้าอี้ตัวหนึ่ง” ที่นั่งแล้วสามารถย้อนเวลาได้ตามใจปรารถนา แต่ที่นี่ก็มีกฎน่าวุ่นวายอยู่หลายข้อ…

ข้อที่ 1 เมื่อย้อนอดีตไป ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน ความจริงก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

ข้อที่ 2 ถึงแม้จะย้อนอดีตได้ แต่ก็ต้องอยู่ภายในบริเวณร้านเท่านั้น

ข้อที่ 3 ช่วงเวลาที่จะย้อนได้ จะเกิดขึ้นเพียงชั่วครู่หลังจากรินกาแฟลงในถ้วยจนกระทั่งกาแฟแก้วนั้นเย็นลง และจะต้องดื่มให้ หมดก่อนที่กาแฟจะเย็นลงเท่านั้น

ข้อที่ 4 หากเก้าอี้ที่ย้อนอดีตได้มีแขกนั่งอยู่ก่อนแล้ว การที่จะนั่งเก้าอี้ตัวนี้ได้ จะต้องรอให้แขกคนนั้นลุกออกไปก่อน

ข้อที่ 5 ถึงแม้จะย้อนอดีตได้ แต่จะไม่เจอคนที่ไม่เคยมาเยือนร้านกาแฟแห่งนี้

“จริงไหมที่ว่ามาที่นี่แล้วจะสามารถย้อนอดีตได้”

วันนี้แขกเหล่านี้ที่ได้ยินคำร่ำลือชวนให้สงสัยที่ว่าก็ยังคงแวะเวียนมาที่ร้าน

“คิโยคาวะ ฟุมิโกะ” (ฮารุ) ผู้หญิงทำงานที่เพิ่งจะอายุ 30 ที่ทะเลาะแยกทางกับเพื่อนในวัยเด็ก “คาตาดะ โกโร” (ฮายาชิ เคนโตะ) ที่หนีไปอยู่อเมริกา

“โคตาเกะ คาโยะ” (ยาคุชิมารุ ฮิโรโกะ) ภรรยาที่ป่วยด้วยโรคอัลไซเมอร์ชนิดเกิดเร็ว และ “ฟุซากิ ยาสุโนริ” (มัตสึชิเกะ ยูทากะ) สามีที่คอยดูแลเธออย่างทะนุถนอม

“ฮิราอิ ยาเอโกะ” (โยชิดะ โย) พี่สาวซึ่งหักหลังน้องสาว “ฮิราอิ คุมิ” (มัตสึโมโตะ วากานะ), เจ้าของร้าน Hirai’s Snack Bar ลูกค้าประจำของร้าน Funiculi Funicula Cafe

“ชินทานิ เรียวสุเกะ” (อิโต เคนทาโร) นักศึกษาลูกค้าประจำที่สนใจร้านกาแฟแห่งนี้มากขึ้นเรื่อยๆ

และ “หญิงสาวปริศนา” (อิชิดะ ยูริโกะ) ที่มักอยู่นั่งที่ “เก้าอี้ตัวนั้น” ที่ว่ากันว่าย้อนอดีตได้

ถึงแม้ว่าจะย้อนเวลากลับไปได้ แต่ต่อให้พยายามแค่ไหน ความเป็นจริงก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง แต่ถึงกระนั้น พวกเขาก็ยังอยากพบกับคนๆ นั้นอีกสักครั้ง

อะไรที่รอพวกเขาอยู่ที่นั่น อะไรคือความจริงที่ตัวละครเอก “โทคิตะ คาสึ” ซ่อนไว้

ชีวิตที่เปลี่ยนแปลงไปเพียงชั่วครู่ก่อนที่กาแฟแก้วหนึ่งจะเย็นลง…

21 กุมภาพันธ์นี้ ในโรงภาพยนตร์

Ayuko Tsukahara Café Funiculi Funicula Haru Hiroko Yakushimaru Kasumi Arimura Kentaro Ito Kento Hayashi Motoki Fukami Toshikazu Kawaguchi Wakana Matsumoto Yo Yoshida Yuriko Ishida Yutaka Matsushige เพียงชั่วเวลากาแฟยังอุ่น